Die woordeboekdefinisie van "skeibaarheid" is die kwaliteit of toestand van geskei, verdeel of onderskei kan word in afsonderlike dele, entiteite of elemente. Dit verwys na die vermoë van iets om in sy samestellende dele geskei te word of om van ander dinge te onderskei. Byvoorbeeld, in wiskunde verwys die skeibaarheid van 'n versameling na sy vermoë om in twee onsamehangende subversamelings verdeel te word, terwyl skeibaarheid in fisika verwys na die vermoë van 'n sisteem om in onafhanklike subsisteme ontbind te word.