'n Romeinse basiliek was 'n groot, reghoekige openbare gebou wat vir 'n verskeidenheid doeleindes, soos vergaderings, howe en markte, in antieke Rome gebruik is. Die term "basiliek" het oorspronklik verwys na 'n soort openbare gebou in antieke Griekeland, maar is later deur die Romeine aangepas om hul eie geboue te beskryf. Romeinse basilieks het tipies 'n skip (sentrale saal) omring deur gange, en is bo-op deur 'n kerkhof (boonste vlak van vensters) om lig te verskaf. In later tye is basilieks dikwels as Christelike kerke gebruik, en die basiese ontwerp van die Romeinse basiliek het die ontwikkeling van Christelike kerkargitektuur beïnvloed.