Romeinse argitektuur verwys na die argitektoniese styl wat in antieke Rome ontwikkel is gedurende die Romeinse Republiek en Romeinse Ryk tydperke. Dit word gekenmerk deur 'n kombinasie van Griekse, Etruskiese en plaaslike Italiaanse invloede, sowel as innovasie in konstruksie- en ingenieurstegnieke. Sommige van die sleutelkenmerke van Romeinse argitektuur sluit in die gebruik van boë, koepels, kluise, beton en 'n stelsel van openbare werke en infrastruktuur wat die bou van groot openbare geboue moontlik gemaak het, soos arenas, tempels, baddens en akwadukte. Romeinse argitektuur het ook latere argitektoniese style beïnvloed, insluitend Renaissance-, Barok- en neoklassieke argitektuur.