Pieter Zeeman was 'n Nederlandse fisikus wat van 1865 tot 1943 geleef het. Hy is bekend vir sy baanbrekerswerk op die gebied van spektroskopie, spesifiek vir sy ontdekking van die Zeeman-effek, wat die splitsing van spektrale lyne is in die teenwoordigheid van 'n magnetiese veld. Vir hierdie ontdekking is hy in 1902 saam met Hendrik Lorentz met die Nobelprys in Fisika bekroon. Die term "Pieter Zeeman" verwys tipies na die persoon Pieter Zeeman, maar dit kan ook verwys na die Zeeman-effek wat hy ontdek het.