Oud Hoogduits (OHG) is 'n term wat gebruik word om te verwys na die vroegste stadium van die Duitse taal, wat tussen die 6de en 11de eeue gepraat is. Dit is die vroegste opgetekende stadium van die Duitse taal en word gekenmerk deur sy komplekse grammatikale stelsel, insluitend vier gevalle vir selfstandige naamwoorde, byvoeglike naamwoorde en voornaamwoorde; drie geslagte; en 'n verskeidenheid werkwoordvervoegings. OHG is ook bekend vir sy uitgebreide gebruik van saamgestelde woorde, wat geskep word deur twee of meer woorde te kombineer om 'n nuwe woord met 'n ander betekenis te vorm. OHG was die taal van die Germaanse stamme wat gedurende die Middeleeue die huidige Duitsland, Oostenryk en Switserland bewoon het.