Die woordeboekdefinisie van "linguistiese prestasie" verwys na die vermoë om taal te gebruik om effektief in 'n gegewe konteks of situasie te kommunikeer. Dit sluit die werklike gebruik van taal in werklike situasies in, in teenstelling met kennis van die reëls van taal, wat bekend staan as "linguistiese bevoegdheid." Taalkundige prestasie neem faktore soos sintaksis, grammatika, woordeskat, uitspraak en intonasie in ag, sowel as kontekstuele leidrade en sosiale norme wat kommunikasie kan beïnvloed.