Die term "gehidreerde oksied" verwys tipies na 'n verbinding wat bestaan uit 'n metaalkation en een of meer hidroksiedione (OH-), sowel as watermolekules wat chemies aan die metaalkation gebind is. Daar word na hierdie watermolekules verwys as "water van hidrasie," en hulle kan in verskillende hoeveelhede in verskillende gehidreerde oksiede teenwoordig wees.Wanneer 'n metaalkation met water reageer, kan dit 'n komplekse ioon vorm wat beide insluit die metaalkation en die watermolekules. Daar word dikwels na die resulterende verbinding verwys as 'n gehidreerde oksied omdat dit beide die metaalkation en die hidroksiedioon, sowel as die watermolekules bevat.Een voorbeeld van 'n gehidreerde oksied is koper(II)-hidroksied, wat die chemiese formule Cu(OH)2 het. Hierdie verbinding bevat koperkatione, hidroksiedione en watermolekules wat aan die koperkation gebind is. Nog 'n voorbeeld is yster(III)oksiedhidraat, wat die chemiese formule Fe2O3·xH2O het, waar "x" kan wissel na gelang van die spesifieke verbinding.