Die term "hoeruil" verwys tipies na 'n uilspesie wat bekend is vir sy kenmerkende toetergeluid. Die term "hoeruil" kan egter ook 'n meer spreektaal of metaforiese betekenis hê, afhangende van die konteks. Hier is die woordeboekbetekenisse van die individuele woorde:Tergel:Selfstandige naamwoord: Die harde, diep klank wat deur 'n uil gemaak word.Werkwoord: Om die klank kenmerkend van 'n uil te maak, gewoonlik 'n diep, hol, treurige klank.Uil:Selfstandige naamwoord: 'n Nagtelike roofvoël wat gekenmerk word deur sy groot oë, skerp snawel en vere wat aangepas is vir stille vlug. Uile is bekend vir hul vermoë om hul koppe tot 270 grade te draai en hul duidelike toeter roep.Wanneer dit gekombineer word, word "hoeruil" dikwels gebruik om beskryf 'n spesifieke tipe uil of om te verwys na iemand wat wakker bly of aktief is gedurende die nagure, soortgelyk aan die nagtelike gedrag van uile.