Die woordeboekbetekenis van die term "dwelmverslawing" is 'n chroniese en kompulsiewe afhanklikheid van 'n dwelm, gekenmerk deur 'n sielkundige en fisiese behoefte aan die dwelm, wat kan lei tot negatiewe gevolge soos verdraagsaamheid, onttrekkingsimptome en verswakte sosiale en beroepsfunksionering. Dit is 'n toestand waarin 'n persoon 'n sterk begeerte of drang het om voort te gaan om 'n dwelm te gebruik ten spyte van die skadelike gevolge wat dit kan veroorsaak. Dwelmverslawing word dikwels as 'n vorm van middelgebruiksversteuring beskou en kan die misbruik van wettige of onwettige dwelms behels, insluitend voorskrifmedisyne, opioïede, stimulante, hallusinogene en ander.