Die diatoniese toonleer is 'n musikale toonleer wat uit sewe toonhoogtes of note bestaan, met elke noot geskei van sy buurman deur 'n spesifieke interval, hetsy 'n heeltoon of 'n halftoon. Die diatoniese toonleer bestaan uit vyf heeltone en twee halftone, gerangskik in 'n spesifieke patroon. Hierdie patroon word gekenmerk deur 'n reeks heeltone en halftone, soos W-W-H-W-W-W-H, waar "W" 'n heeltoon voorstel en "H" 'n halftoon verteenwoordig. Die diatoniese toonleer is die basis van die meeste Westerse musiek en word in 'n wye verskeidenheid musiekgenres gebruik, insluitend klassiek, folk, pop en rock.