Die Betatron is 'n soort deeltjieversneller wat die eerste keer in die 1940's deur Donald W. Kerst voorgestel en ontwikkel is. Die term "betatron" is afgelei van die woorde "beta-deeltjie" en "siklotron". Anders as die siklotron, wat gelaaide deeltjies met behulp van 'n magnetiese veld versnel, gebruik die Betatron 'n veranderende magneetveld om elektrone te versnel. Die elektrone word in 'n sirkelvormige kamer ingespuit, waar hulle deur die magnetiese veld versnel word en elektromagnetiese straling uitstraal. Die Betatron was die eerste masjien wat in staat was om hoë-energie elektrone te produseer, en dit het 'n beduidende rol gespeel in die ontwikkeling van deeltjiefisika.