Die woordeboekbetekenis van die woord "outoregulering" verwys na die vermoë van 'n organisme, weefsel of sel om sy eie funksie of aktiwiteit te reguleer in reaksie op veranderinge in sy omgewing of toestande. Outoregulering behels dikwels terugvoermeganismes wat 'n organisme in staat stel om homeostase, of 'n stabiele interne omgewing te handhaaf, ten spyte van eksterne veranderinge of stressors. In die konteks van menslike fisiologie kan outoregulering verwys na die vermoë van organe of weefsels om bloedvloei of ander fisiologiese prosesse te reguleer in reaksie op byvoorbeeld veranderinge in suurstof- of voedingstofvoorsiening. Outoregulering kan ook verwys na die vermoë van neurale netwerke of ander komplekse stelsels om self te reguleer of aan te pas by veranderinge in hul insette of omgewing.