English to persian meaning of

معنای فرهنگ لغت "ناقص بودن" حالت یا کیفیت ناقص بودن یا ناتمام بودن است. به چیزی اطلاق می شود که فاقد یک یا چند عنصر اساسی، جزء یا جزئیات لازم برای در نظر گرفتن کامل یا توسعه کامل آن است. ناقص بودن همچنین می‌تواند به حالت عدم دستیابی به نتیجه یا نتیجه مطلوب یا مورد انتظار، یا به احساس عدم کفایت یا نارسایی اشاره داشته باشد.