Kalmar “hanya zuwa Dimashƙu” furci ce ta salon magana da ta samo asali daga Littafi Mai Tsarki kuma tana nufin wani canji mai zurfi ko farat ɗaya na zuciya ko juyowa. A cikin Kiristanci, yana nufin tuba ta musamman ga Manzo Bulus (wanda aka sani da Shawulu na Tarsus) kamar yadda aka faɗa a cikin Sabon Alkawari na Littafi Mai Tsarki.Kamar yadda Littafi Mai Tsarki ya faɗa cikin Ayyukan Manzanni (Ayyukan Manzanni) A. M. 9:​1-19), Shawulu mai himma ne mai tsananta wa Kiristoci da suke tafiya zuwa Dimashƙu da nufin kama mabiyan Yesu su ɗaure su. Duk da haka, sa’ad da yake tafiya, ya sami haske mai makanta daga sama kuma ya ji muryar Yesu tana tambayarsa dalilin da ya sa yake tsananta masa. Saul ya makanta, aka kai shi Dimashƙu, ya yi kwana uku ba gani, ko abinci. Bayan haka, ya sake samun ganinsa kuma ya yi baftisma, ya zama mai bi da gaske ga Yesu Kristi kuma daga baya ya zama ɗaya daga cikin mutane masu tasiri a cikin Kiristanci na farko.Ana amfani da kalmar nan “hanyar zuwa Dimashƙu” ta hanyar misali don kwatanta. Canji kwatsam kuma mai zurfi a cikin imani, ra'ayi, ko halayen wani, yawanci sakamakon gogewa ko haduwa da canji. Hakanan yana iya komawa zuwa wani lokaci mai mahimmanci a rayuwar mutum wanda ke haifar da canji mai mahimmanci ta hangen nesa ko alkibla.