Ang terminong "synchronicity" ay hindi matatagpuan sa mga tradisyunal na diksyonaryo, ngunit ito ay nilikha ng Swiss psychiatrist na si Carl Jung upang ilarawan ang mga makabuluhang coincidence na hindi maipaliwanag ng conventional causality. Iminungkahi ni Jung na ang synchronicity ay isang makabuluhang koneksyon sa pagitan ng panloob na estado ng isang indibidwal at isang panlabas na kaganapan, kung saan ang pagkakataon ay mayroong ilang personal na kahalagahan sa indibidwal.Sa Jungian psychology, ang synchronicity ay nagpapahiwatig na ang mga kaganapan sa panlabas na mundo ay maaaring magkakaugnay sa sikolohikal at emosyonal na kalagayan ng isang indibidwal. Ito ay nagpapahiwatig ng isang pagsusulatan sa pagitan ng panloob at panlabas na kaharian, na kadalasang naghahayag ng pinagbabatayan na mga pattern o mas malalim na kahulugan. Hindi tulad ng causality, na umaasa sa ideya ng sanhi at epekto, itinuturo ng synchronicity ang ideya na ang ilang partikular na kaganapan ay maaaring mangyari nang sabay-sabay o magkakasunod na walang maliwanag na sanhi ng kaugnayan, ngunit nagdadala pa rin ng personal na kabuluhan o kahulugan.Synchronicity ay madalas na nauugnay sa isang pakiramdam ng serendipity o isang pakiramdam ng makabuluhang pagkakataon. Maaari itong maranasan sa iba't ibang anyo, tulad ng kapag may nag-iisip tungkol sa isang tao at pagkatapos ay nakatanggap ng tawag sa telepono mula sa kanila, o kapag ang isang partikular na simbolo o larawan ay paulit-ulit na lumalabas sa iba't ibang konteksto.Mahalagang tandaan na Ang synchronicity ay isang konseptong nakaugat sa Jungian psychology at hindi malawak na kinikilala o tinatanggap sa loob ng siyentipikong komunidad. Gayunpaman, nananatili itong isang nakakaintriga na ideya na nakaakit sa maraming indibidwal na interesadong tuklasin ang mga koneksyon sa pagitan ng panloob at panlabas na dimensyon ng karanasan ng tao.