Ang Pelagianismo ay isang doktrinang teolohiko na pinangalanan kay Pelagius, isang monghe mula sa ika-4 at ika-5 siglo AD, na nagsasaad na ang mga tao ay may kakayahang makamit ang kaligtasan sa pamamagitan ng kanilang sariling mga pagsisikap, nang hindi nangangailangan ng interbensyon o biyaya ng Diyos. Ayon sa paniniwalang ito, ang mga tao ay hindi ipinanganak na makasalanan at hindi nagmana ng orihinal na kasalanan nina Adan at Eva, ngunit ipinanganak na neutral sa moral at may kakayahang pumili sa pagitan ng mabuti at masama. Ang Pelagianismo ay hinatulan bilang erehe ng simbahang Kristiyano noong ika-5 siglo.