Ang terminong "anaclitic" ay hindi karaniwang makikita sa mga karaniwang diksyunaryo, ngunit ito ay isang termino na ginamit sa larangan ng sikolohiya upang ilarawan ang isang uri ng attachment o dependency.Sa sikolohiya, " anaclitic" ay tumutukoy sa isang pattern ng attachment kung saan ang isang indibidwal ay nagiging malakas na nakakabit at umaasa sa ibang tao, kadalasan sa isang relasyon ng magulang at anak. Ang terminong ito ay unang ipinakilala ng psychoanalyst na si Rene Spitz noong 1940s upang ilarawan ang kahalagahan ng relasyon ng ina-anak sa pagbuo ng emosyonal na kagalingan ng isang bata.Ang terminong "anaclitic" ay nagmula sa salitang Griyego "anaclisis," na nangangahulugang "nakasandal." Sa ganitong diwa, ang termino ay tumutukoy sa ideya na ang isang tao na anaclitically attached ay nakasandal sa ibang tao para sa suporta at emosyonal na kabuhayan.Sa buod, ang terminong "anaclitic" ay tumutukoy sa isang uri ng attachment na nailalarawan sa pamamagitan ng pag-asa at pag-asa sa ibang tao para sa emosyonal na kagalingan.