Talmoediese literatuur verwys na die liggaam van Joodse godsdienstige geskrifte wat die Talmoed uitmaak, 'n sentrale teks van Rabbynse Judaïsme. Die woord "Talmoed" beteken "leer" of "studie" in Hebreeus. Talmoediese literatuur sluit die groot versameling Joodse wetlike, etiese en filosofiese leerstellings in wat deur rabbi's oor etlike eeue opgeteken en ontwikkel is.Die Talmoed bestaan uit twee hoofdele: die Misjna en die Gemara. Die Mishnah, saamgestel in die 2de eeu CE, is 'n bondige kodifikasie van Joodse mondelinge wet wat 'n wye reeks onderwerpe dek, insluitend godsdienstige praktyke, etiek, siviele en strafregtelike wette en landbouwette. Die Gemara, 'n kommentaar op die Misjna, is oor etlike eeue deur verskeie geleerdes saamgestel. Dit sluit besprekings, debatte en interpretasies van die Misjna in, sowel as bykomende wetlike en filosofiese leerstellings.Talmoediese literatuur word hoog aangeslaan in die Joodse tradisie en is deur geslagte van geleerdes bestudeer en ontleed. Dit bied insigte in die Joodse wette, gebruike, tradisies en die intellektuele diskoers van antieke en Middeleeuse Joodse gemeenskappe. Talmoediese literatuur word beskou as 'n grondteks van Joodse wetlike en etiese beginsels, wat leiding en interpretasies verskaf vir Joodse godsdiensbeoefening en gemeenskaplike lewe.