Die woordeboekbetekenis van die woord "ondergrond" is die laag grond onder die bogrond, wat dikwels bestaan uit harder en meer gekompakteerde materiaal wat ryk is aan minerale, maar gewoonlik minder vrugbaar en minder geskik is vir plantegroei as die bogrond. Ondergrond lê tipies onder 'n diepte van ongeveer 30 sentimeter (12 duim) en kan 'n verskeidenheid grondsoorte bevat, soos klei, sand, gruis en slik. Die ondergrond is 'n belangrike faktor in die bepaling van die kwaliteit van grond vir landbou en ander grondgebruike, aangesien dit gronddreinering, beskikbaarheid van voedingstowwe en plantwortelontwikkeling kan beïnvloed.