Die term "stimulusveralgemening" verwys na die proses waardeur 'n organisme reageer op 'n stimulus wat soortgelyk is, maar nie identies is aan die oorspronklike stimulus wat die reaksie ontlok het nie. Met ander woorde, dit is die neiging dat 'n aangeleerde respons plaasvind in die teenwoordigheid van 'n soortgelyke stimulus wat nie tydens die oorspronklike leer teenwoordig was nie.As 'n hond byvoorbeeld opgelei is om te speeksel by die klank van 'n klok, kan dit ook speeksel by die klank van 'n soortgelyke toon, selfs al is dit nie spesifiek opgelei om dit te doen nie. Dit is omdat die twee klanke soortgelyk genoeg is dat dit deur die hond as dieselfde stimulus beskou word.Stimulusveralgemening is 'n belangrike aspek van leer en kan organismes help om by nuwe situasies aan te pas deur voorheen aangeleerde response toe te pas aan soortgelyke stimuli. Dit kan egter ook lei tot ongewenste of onvanpaste reaksies in sommige situasies.