Stimulusveralgemening is 'n term wat in sielkunde gebruik word wat verwys na die neiging van 'n stimulus wat soortgelyk is aan die oorspronklike gekondisioneerde stimulus om 'n soortgelyke reaksie op te wek. Met ander woorde, wanneer 'n organisme geleer het om op 'n spesifieke stimulus op 'n sekere manier te reageer, kan dit ook op 'n soortgelyke manier reageer op ander stimuli wat soortgelyk is aan die oorspronklike stimulus.Byvoorbeeld, as 'n hond word opgelei om te speeksel by die geluid van 'n klok, dit kan ook speeksel by die klank van 'n soortgelyke toon of 'n ander klok. Dit is omdat die soortgelyke stimuli 'n paar gemeenskaplike kenmerke deel met die oorspronklike stimulus waarop die hond geleer het om te reageer.Oor die algemeen kan stimulusveralgemening 'n nuttige aanpassingsmeganisme wees wat organismes toelaat om op soortgelyke stimuli te reageer in 'n soortgelyke manier, wat tyd en energie kan bespaar. Dit kan egter ook lei tot onvanpaste reaksies op stimuli wat nie eintlik relevant is vir die situasie nie, en kan inmeng met die aanleer van nuwe diskriminasies.