'n Spenseriaanse sonnet is 'n soort sonnet wat in die laat 16de eeu deur die Engelse digter Edmund Spenser uitgevind is. Dit bestaan uit 14 reëls, tipies verdeel in drie kwatryne en 'n finale koeplet. Die rymskema is abab bcbc cdcd ee. Anders as die meer algemene Shakespeare-sonnet, wat eindig met 'n rymkoeplet, sluit die Spenser-sonnet tipies af met 'n rymkoeplet wat ook 'n tematiese opsomming of "draai" van die voorafgaande reëls is. Die Spenserian sonnet gebruik dikwels 'n komplekse metafoor of uitgebreide allegorie om 'n tema of idee te verken.