Die woordeboekdefinisie van spastisiteit is "'n toestand van verhoogde spiertonus wat styfheid en spasmas veroorsaak, wat tipies voortspruit uit skade aan die sentrale senuweestelsel." Dit is 'n neurologiese toestand wat kan voortspruit uit 'n reeks beserings of siektes wat die brein of rugmurg aantas. Spastisiteit word gekenmerk deur spierstyfheid, onwillekeurige spiersametrekkings en probleme met beweging en koördinasie. Dit kan verskeie dele van die liggaam affekteer en kan ongemak, pyn en funksionele gestremdhede veroorsaak.