Die woordeboekbetekenis van die term "skeepsbeskuitjie" verwys na 'n soort harde, droë beskuitjie of brood wat in die verlede algemeen as 'n langdurige voedselbron aan boord van skepe gebruik is. Hierdie tipe beskuitjies is ontwerp om lang periodes van berging en blootstelling aan klam of vogtige toestande te weerstaan sonder om te bederf, wat dit 'n praktiese voedselbron maak vir matrose tydens lang seereise. Skeepsbeskuitjies is dikwels gemaak van meel, water en sout, en kon vir maande of selfs jare gestoor word sonder om sleg te word.