Die woordeboekbetekenis van die frase "sewende hemel" is 'n toestand van uiterste geluk of saligheid. Dit word dikwels gebruik om 'n gevoel van groot vreugde of tevredenheid te beskryf, asof 'n mens in 'n toestand van volmaakte geluk of ekstase is. Die oorsprong van die frase kom van antieke Islamitiese teologie, wat sewe vlakke van die hemel beskryf het, met die sewende die hoogste en mees goddelike. In Engels verteenwoordig die frase die hoogste moontlike toestand van geluk of vreugde wat 'n mens kan ervaar.