Skolastiek is 'n metode van leer en 'n denkrigting wat in die Middeleeuse Europa in die 12de eeu na vore gekom het. Dit word gekenmerk deur die gebruik van dialektiese redenasie om verskillende bronne van kennis te versoen en te harmoniseer, insluitend dié wat uit antieke Griekse filosofie en Christelike teologie afgelei is. Skolastiek was veral gemoeid met die verhouding tussen geloof en rede, en dit het gepoog om die leerstellings van die Bybel met die filosofiese en wetenskaplike kennis van die tyd te versoen. Die term "skolastiek" word ook wyer gebruik om te verwys na enige akademiese of pedagogiese benadering wat formele studie en intellektuele strengheid beklemtoon.