Die woordeboekbetekenis van die woord "loopbare lepel" is eintlik 'n bietjie dubbelsinnig, aangesien dit 'n fiktiewe term is wat deur die Britse skrywer Edward Lear in sy nonsensgedig "The Owl and the Pussycat" geskep is.In die gedig is 'n "loopbare lepel" een van die items wat die Uil en die Poes koop vir hul bruilofsfees. Die presiese aard van die lepel word nie gespesifiseer nie, maar Lear se illustrasie daarvan in die gedig toon 'n gereedskap met 'n bak soos dié van 'n lepel, 'n handvatsel soos dié van 'n vurk, en drie skerp tande aan die einde wat gebruik kan word vir sny.As gevolg van Lear se popularisering van die term, het "runcible spoon" in Engels gebruik geword as 'n grillige en ietwat dubbelsinnige term vir enige soort gereedskap wat kenmerke van beide lepels en vurke kombineer , of vir enige roman of ongewone gebruiksvoorwerp.