Die term "Romeinse Keiser" verwys na die heerser van die Romeinse Ryk, wat 'n staat was wat bestaan het van 27 vC tot 476 nC. Die Romeinse Keisers was die opperste staats- en regeringshoofde, met absolute mag oor die Romeinse Ryk se politieke, militêre en ekonomiese aangeleenthede.Die term "Romeins" verwys na die feit dat die Ryk in Rome gesetel was. , die hoofstad van Italië. Die Romeinse keisers was tipies van Romeinse of Italiaanse oorsprong, maar daar was ook sommige keisers uit ander dele van die Ryk.Die titel van keiser is oorspronklik deur die Romeinse Senaat toegeken aan militêre bevelvoerders wat geag is te hê het die Republiek van bedreigings vir sy bestaan gered. Met die opkoms van Augustus, die eerste Romeinse keiser, het die titel egter oorerflik geword en is van een keiser na die volgende oorgedra.Die Romeinse Ryk het sy grootste omvang bereik tydens die bewind van Trajanus (98- 117 nC) en is in twee dele verdeel tydens die bewind van Diocletianus (284-305 nC). Die Wes-Romeinse Ryk het tot 'n einde gekom in 476 nC toe die laaste keiser, Romulus Augustus, deur Germaanse stamme afgesit is, terwyl die Oos-Romeinse Ryk (later bekend as die Bisantynse Ryk) voortgeduur het tot 1453 nC.