Radioaktiewe verval verwys na die spontane afbreek van 'n onstabiele atoomkern, waarin deeltjies en energie vrygestel word. Hierdie proses behels die vrystelling van ioniserende straling in die vorm van alfa-deeltjies, beta-deeltjies en gammastrale. Die tempo van verval is eksponensieel en word gekenmerk deur 'n halfleeftyd, wat die tyd is wat dit neem vir die helfte van die oorspronklike radioaktiewe materiaal om te verval. Radioaktiewe verval is 'n fundamentele proses in kernfisika en het baie praktiese toepassings, insluitend radiometriese datering, kerngeneeskunde en energieproduksie.