Die term "postpositief" verwys na 'n grammatikale kenmerk van 'n woord of frase wat geposisioneer is na die woord wat dit wysig of in 'n sin kwalifiseer. Met ander woorde, dit is 'n byvoeglike naamwoord of ander wysiger wat na die selfstandige naamwoord kom wat dit wysig.Byvoorbeeld, in die frase "prokureur-generaal," is "algemeen" 'n postpositiewe byvoeglike naamwoord wat "prokureur" wysig.Nog 'n voorbeeld is die frase "onheue tyd." Hier is "immorial" 'n postpositiewe byvoeglike naamwoord wat "tyd" wysig.In sommige tale, soos Latyn, is postpositiewe byvoeglike naamwoorde meer algemeen as in Engels.