Polikoniese projeksie is 'n kaartprojeksie wat afstande langs die meridiane bewaar terwyl redelike afstande langs die parallelle behou word. Hierdie projeksie word gekenmerk deur die gebruik van talle keëls, elk met sy toppunt op die oppervlak van die aardbol. Die projeksie staan ook bekend as die Amerikaanse Polikoniese projeksie, en dit is eers in die vroeë 19de eeu in die Verenigde State ontwikkel. In hierdie projeksie word die parallelle deur reguit lyne voorgestel, terwyl die meridiane deur krommes voorgestel word. Die skaal is waar langs die sentrale meridiaan, maar vervorming neem toe na die kante van die projeksie. Polikoniese projeksie word algemeen gebruik vir die kartering van groot gebiede met lae breedtegraadreekse, soos Noord-Amerika en Suid-Amerika.