Die woordeboekbetekenis van "vlieënierbrood" verwys na 'n soort hardevleis of beskuitjie wat tipies gemaak word van meel, water en soms sout, en gebak word totdat dit hard en droog is. Dit staan ook bekend as "skeepsbeskuitjie" of "seebeskuitjie" omdat dit 'n stapelvoedsel op lang seereise was. Die naam "loodsbrood" kom dalk van die feit dat dit 'n gunstelingkos was onder skeepsvlieëniers, wat dit dikwels saam met hulle op hul reise gedra het. Die brood is baie duursaam en kan lank hou, wat dit ideaal gemaak het vir lang seereise. Vandag word loodsbrood steeds as 'n oorlewingskos gebruik deur stappers, kampeerders en ander wat 'n langdurige, nie-bederfbare bron van voedsel benodig.