Die woord "phragmocone" is 'n selfstandige naamwoord wat verwys na 'n kamergedeelte van die dop in koppotige weekdiere, soos ammoniete en nautilusse. Die phragmocone is die posterior deel van die dop wat 'n reeks septa (afskortings) bevat wat die individuele kamers skei, en dit is tipies die enigste deel van die dop wat as 'n fossiel bewaar word. Die phragmocone bevat ook die siphuncle, 'n buis wat deur die middel van die septa loop en die dier toelaat om die gasinhoud van die kamers te reguleer om dryfvermoë te beheer.