Patristiek verwys na die studie van die geskrifte, leringe en lewens van die vroeë Christelike teoloë en leiers, bekend as die Kerkvaders. Die term kom van die Griekse woord "patēr", wat "vader" beteken. Oor die algemeen behels patristiek die studie van die historiese, kulturele en teologiese konteks van die vroeë Christendom, sowel as die ontwikkeling van Christelike leerstellings en praktyke in die vroeë eeue van die Kerk.