Panteïsme is 'n filosofiese en godsdienstige konsep wat die heelal, natuur of die hele kosmos beskou as 'n beliggaming van goddelikheid of as 'n onderling verbonde, immanente en allesomvattende goddelike teenwoordigheid. Dit is afgelei van die Griekse woorde "pan" wat "alles" beteken en "theos" wat "god" beteken. Panteïste glo dat die goddelike of uiteindelike werklikheid nie apart van die natuurlike wêreld is nie, maar eerder deurdring en homself daarbinne manifesteer.In panteïsme word die heelal self dikwels as heilig beskou, en goddelikheid word verstaan as 'n immanente en onpersoonlike krag of energie. Eerder as om 'n persoonlike godheid te aanbid, kan panteïste geestelike konneksie of transendensie soek deur 'n diepe eerbied en waardering vir die natuur, die kosmos en die onderlinge verbondenheid van alle dinge.Panteïsme word onderskei van teïsme, wat 'n persoonlike , transendente God wat die heelal geskep en regeer. Dit verskil ook van ateïsme, wat die bestaan van enige gode of goddelike entiteite ontken. Panteïsme verteenwoordig 'n middeweg tussen hierdie posisies, wat 'n nie-persoonlike en nie-antropomorfiese opvatting van die goddelike voorstel, terwyl dit die heiligheid en onderling verbonde aard van alle bestaan bevestig.