Die woordeboekbetekenis van operante kondisionering is 'n tipe leerproses wat die versterking of verswakking van gedrag behels gebaseer op die gevolge of uitkomste wat op daardie gedrag volg. Dit is 'n vorm van assosiatiewe leer waar 'n individu leer om 'n spesifieke gedrag te assosieer met die gevolge wat volg, en die waarskynlikheid dat daardie gedrag in die toekoms sal plaasvind, word deur daardie gevolge beïnvloed. Operante kondisionering is die eerste keer bekendgestel deur B.F. Skinner, 'n bekende sielkundige, en dit word ook algemeen na verwys as instrumentele kondisionering.