Die woordeboekdefinisie van die woord "okklusion" is die handeling om 'n gang of opening toe te maak of te blokkeer. In tandheelkunde verwys okklusie na die manier waarop die boonste en onderste tande bymekaar kom wanneer die mond gesluit is, en in medisyne kan okklusie verwys na die obstruksie of blokkasie van 'n bloedvat of ander liggaamlike gang. In ingenieurswese kan okklusie verwys na die blokkering van 'n vloeistof- of gasvloei deur 'n voorwerp, terwyl dit in optika verwys na die obstruksie van lig deur 'n voorwerp. Oor die algemeen verwys die term "okklusion" oor die algemeen na 'n toestand van obstruksie, blokkasie of sluiting.