Nuwe Latyn verwys na die vorm van Latyn wat vanaf die Renaissance tot die 20ste eeu in vakkundige skryfwerk en wetenskaplike kommunikasie gebruik is. Dit word "Nuwe" Latyn genoem om dit te onderskei van die Latynse taal soos dit in antieke Rome gebruik is. Nuwe Latyn word gekenmerk deur die gebruik van Latynse woordeskat en grammatika, maar met sommige moderne innovasies, soos die gebruik van diakritiese tekens, wat nie in klassieke Latyn gebruik is nie. Die term "Nuwe Latyn" word ook gebruik om te verwys na die intellektuele beweging wat hierdie vorm van Latyn voortgebring het, wat gekenmerk is deur 'n hernieude belangstelling in klassieke leer en 'n begeerte om wetenskaplike idees oor taal- en nasionale grense te kommunikeer.