New Criticism is 'n literêre teorie en benadering tot teksanalise wat noukeurige lees van 'n literêre werk beklemtoon, met 'n fokus op die teks self eerder as die skrywer se bedoelings, historiese konteks of die leser se reaksie. Dit het in die middel van die twintigste eeu in die Verenigde State ontstaan en is geassosieer met 'n groep kritici, waaronder John Crowe Ransom, Cleanth Brooks en Robert Penn Warren. New Criticism het die belangrikheid van die ontleding van literêre middele soos beeldspraak, metafoor en ironie beklemtoon, sowel as die eenheid en kompleksiteit van 'n werk as geheel. Dit was invloedryk in die vorming van die manier waarop letterkunde vir etlike dekades onderrig en bestudeer is in universiteite en kolleges.