Neurastenie is 'n mediese term wat verwys na 'n toestand wat gekenmerk word deur chroniese moegheid, senuwee-uitputting, prikkelbaarheid en ander simptome wat met die senuweestelsel verband hou. Dit is eens in die laat 19de en vroeë 20ste eeue as 'n algemene diagnose beskou, maar dit word nie meer as 'n aparte mediese toestand in moderne medisyne erken nie.Die term neurastenie kom van die Griekse woorde "neuron" ( senuwee) en "astenie" (swakheid), en is die eerste keer in 1869 deur die Amerikaanse neuroloog George Miller Beard gebruik om 'n toestand te beskryf wat veroorsaak word deur uitputting van die senuweestelsel. Simptome van neurastenie kan fisiese en geestelike moegheid, slapeloosheid, hoofpyn, prikkelbaarheid, angs, depressie en verlies aan konsentrasie en geheue insluit.Terwyl die konsep van neurastenie nie meer as 'n formele diagnose in moderne medisyne gebruik word nie. , kan baie van die simptome wat daarmee geassosieer word deur ander mediese of sielkundige toestande veroorsaak word, soos depressie, angsversteurings, chroniese moegheidsindroom en fibromialgie.