Die woordeboekbetekenis van die term "musikale harmonie" verwys na die kombinasie van musieknote wat gelyktydig klink op 'n manier wat aangenaam is vir die oor. Dit is 'n fundamentele aspek van musiekteorie en komposisie, wat die studie van akkoorde, intervalle en hul verhoudings binne 'n musiekstuk insluit.Harmonie behels die vertikale aspek van musiek, wat fokus op die interaksie en rangskikking van verskillende toonhoogtes saam gespeel of gesing word. Wanneer note of akkoorde harmonies verwant is, skep dit 'n gevoel van stabiliteit en konsonansie, terwyl dissonansie spruit uit minder stabiele of gespanne verhoudings.Musiekharmonie word op verskeie maniere oor verskillende musiekstyle en genres gebruik, insluitend klassieke musiek. , jazz, rock, pop en vele ander. Dit speel 'n deurslaggewende rol in die bepaling van die emosionele impak en algehele estetiese kwaliteit van 'n musikale komposisie.