Die term "morfofoon" is 'n linguistiese konsep wat gebruik word om 'n eenheid van klank te beskryf wat uit 'n morfeem (die kleinste betekenisvolle eenheid van taal) geabstraheer is en van vorm of uitspraak kan verander op grond van sy morfologiese omgewing.Meer spesifiek, 'n morfofoon is 'n foneem (die kleinste eenheid van klank in 'n taal) wat geassosieer word met 'n bepaalde morfologiese funksie, soos merktyd, getal of geslag. Hierdie foneme kan verskillende realisasies hê, afhangende van die morfologiese konteks waarin hulle voorkom.Byvoorbeeld, in Engels word die morfeem "-s" gebruik om meervoudsselfstandige naamwoorde te merk, soos in "katte" en "honde" ". Die morfofoon /s/ word met hierdie meervoudsfunksie geassosieer en kan verskillende vorme aanneem na gelang van die finale klank van die selfstandige naamwoord waaraan dit geheg is. Wanneer dit gevoeg word by 'n selfstandige naamwoord wat eindig op 'n stemlose konsonant (soos /p/, /t/, /k/, /f/ of /θ/), neem die morfofoon die vorm aan van /s/, soos in "katte" en "honde". Wanneer dit by 'n selfstandige naamwoord gevoeg word wat op 'n stemhebbende konsonant of 'n vokaal eindig, neem die morfofoon die vorm aan van /z/, soos in "honde" en "seuns".Oor die algemeen is morfofone 'n manier om die manier waarop die klanke van 'n taal verander na gelang van die konteks waarin dit voorkom, en is 'n belangrike konsep in die veld van fonologie, wat die klankstelsels van tale bestudeer.