Die woordeboekdefinisie van monisme is die filosofiese oortuiging dat alle werklikheid uiteindelik een is, en dat daar 'n enkele, fundamentele stof of beginsel onderliggend aan alle verskynsels is. Monisme word dikwels gekontrasteer met dualisme, wat beweer dat die werklikheid bestaan uit twee afsonderlike en onherleibare stowwe of beginsels, soos verstand en materie, of God en die wêreld. Monisme kan verskillende vorme aanneem, afhangende van die aard van die fundamentele stof of beginsel wat gestel word, insluitend materialisme, idealisme en panteïsme.