Die term "Luwian" verwys na 'n antieke Indo-Europese taal wat gedurende die 2de millennium vC in die streek Anatolië (hedendaagse Turkye) gepraat is. Die woord kan ook verwys na die mense wat hierdie taal gepraat het, wat gedurende die Bronstydperk prominent was in die politieke en kulturele landskap van die Nabye Ooste. Die Luwiërs was bekend vir hul vaardigheid in metallurgie, hul komplekse godsdiensoortuigings en hul noue verhoudings met naburige volke soos die Hetiete en die Miceense.