Die woordeboekbetekenis van die term "ewige lewe" verwys na 'n konsep of oortuiging wat 'n voortsetting of bestaan van lewe na die dood voorstel, wat dikwels met onsterflikheid of ewige lewe geassosieer word. Dit kan op verskeie maniere geïnterpreteer word, afhangende van kulturele, filosofiese of godsdienstige oortuigings.In Christelike teologie word "ewige lewe" dikwels gebruik om te verwys na die konsep van ewige lewe in die hemel, soos deur God belowe. aan diegene wat in Jesus Christus glo. In hierdie konteks word dit gesien as 'n toestand van saligheid of volmaakte bestaan wat vry is van die beperkings en onvolmaakthede van die sterflike lewe.In ander geloofsisteme of filosofiese perspektiewe kan "ewige lewe" na konsepte verwys. soos reïnkarnasie, waar die siel of bewussyn glo voortbestaan en nuwe vorme aanneem na die dood, of die idee van 'n hiernamaals waar die siel of gees in 'n ander ryk of bestaansvlak bly bestaan. Oor die algemeen dra "ewige lewe" oor die algemeen die idee oor van 'n langdurige of ewige bestaan buite die aardse lewe, wat dikwels geassosieer word met idees van onsterflikheid, ewigheid of transendensie.