'n Leclanché-sel is 'n vroeë tipe droëselbattery wat in die 1860's deur Georges Leclanché uitgevind is. Dit is 'n tipe primêre sel, wat beteken dat dit nie herlaai kan word nie. Die Leclanché-sel bestaan uit 'n sinkanode en 'n koolstofkatode, met 'n klam elektrolietpasta van ammoniumchloried en sinkchloried tussen hulle. Die elektroliet word in 'n poreuse pot gehou, wat die ione tussen die anode en katode laat vloei. Die Leclanché-sel is wyd gebruik in vroeë elektriese toestelle, soos telegrawe, deurklokkies en vroeë telefone.