Laat Latyn verwys na die vorm van die Latynse taal wat in die Laat Romeinse Ryk en die vroeë Middeleeue gebruik is, vanaf die 3de tot die 8ste eeu nC. Dit was 'n oorgangsfase tussen Klassieke Latyn, wat tydens die Romeinse Republiek en vroeë Romeinse Ryk gebruik is, en die Romaanse tale wat na die val van die Wes-Romeinse Ryk uit Latyn ontwikkel het. Laat Latyn word gekenmerk deur 'n aantal veranderinge in woordeskat, grammatika en sintaksis, sowel as die inkorporering van nuwe woorde en uitdrukkings uit ander tale, veral uit Germaanse en Romaanse tale.