Die woordeboekbetekenis van die term "landskapargitektuur" verwys na die kuns en praktyk van die ontwerp van buitelugruimtes en -omgewings, soos parke, tuine, openbare pleine en ander soorte groenruimtes. Landskapargitektuur behels die integrasie van natuurlike en kulturele elemente in die ontwerpproses, sowel as die oorweging van omgewings-, sosiale en estetiese faktore. Dit sluit 'n reeks vaardighede en dissiplines in, insluitend stadsbeplanning, tuinbou, ekologie, ingenieurswese en ontwerp. Landskapargitekte werk daaraan om pragtige en funksionele buitelugruimtes te skep wat die lewenskwaliteit vir mense verbeter en volhoubare ontwikkeling bevorder.