Infantiele outisme, ook bekend as outisme of outistiese versteuring, is 'n ontwikkelingsversteuring wat in die vroeë kinderjare voorkom en 'n persoon se vermoë om te kommunikeer, sosiaal interaksie te hê en verhoudings met ander te vorm, aantas. Die term "infantiel" verwys na die feit dat simptome tipies in die eerste paar jaar van die lewe voorkom, terwyl "outisme" verwys na die kenmerkende onttrekking van sosiale interaksie en kommunikasie wat 'n kenmerk van die versteuring is.