Die woordeboekbetekenis van die woord "ondeurdringbaarheid" is die kwaliteit of toestand om ondeurdringbaar te wees, wat beteken dat geen stowwe of vloeistowwe deurlaat nie. Dit verwys na die onvermoë van 'n materiaal of stof om deur 'n ander stof of vloeistof binnegedring te word. Ondeurdringbaarheid word algemeen gebruik in die konteks van materiale soos materiaal, bedekkings of membrane, wat ontwerp is om die deurgang van water, lug of ander vloeistowwe te weerstaan. Dit kan ook verwys na die onvermoë van 'n oppervlak of stof om deur elektromagnetiese straling of klankgolwe binnegedring te word.